BLOG

“Eigenlijk zijn wij gewoon een buurtwinkel gebleven”

Achter AD Delhaize Zottegem en AD Delhaize Geraardsbergen gaan dezelfde mensen schuil. Joren van de Sompel baat ze samen met zijn echtgenote Valerie en schoonbroer Olivier uit. Dit is het verhaal van een atypische carrière, het belang van lokale producten en leven in de winkel.

Joren Van de Sompel zit centraal in de winkel achter de computer. Letterlijk een beetje afgeschermd, maar met oog voor wat zich tussen de rekken afspeelt. Aanwezig zijn in de winkel, het is belangrijk. Hij zal het tijdens het gesprek een paar keer benadrukken.
“Samen met mijn echtgenote Valerie en schoonbroer Olivier zetten we ongeveer negen jaar geleden de oorspronkelijke zaak van hun ouders hier in Zottegem verder. Zij begonnen ooit een slagerij in het kleine buurtwinkeltje van haar ouders. Toen ze later een zelfstandig AD Delhaize-filiaal werden, waren ze daarmee een van de eersten in België. Ondertussen zal het ook een van de grootste zijn, maar de buurtwinkel is zeker niet naar de achtergrond verdwenen.”
“Een drietal jaar terug namen we een collega over, in Geraardsbergen. Ondertussen drukten we ook daar al onze stempel. Op veel vlakken. We zijn erin geslaagd een nieuwe dynamiek in de winkel te krijgen en ook de veranderingen in de winkel mogen gezien worden. En dan lijkt de winkel in Zottegem weeral van een oudere generatie te zijn dus willen we daar zo snel mogelijk verbouwen en zo blijf je bezig … ”

Uit de kluiten gewassen buurtwinkel

“Vanzelfsprekend bieden we zowel hier in Zottegem als in Geraardsbergen het volledige Delhaize-assortiment aan, al blijft er tegelijk voldoende ruimte om in te zetten op lokale producten. We beschikken wat dat betreft over genoeg vrijheid, zowel in droge voeding als in de verse afdelingen. Daarin passen trouwens ook de fruitsappen van Verhofstede : die zijn zowel lokaal als gemaakt met verse producten. Het is die combinatie die ons onderscheidt van de concurrentie.”

“Heel wat mensen die we ’s ochtends en ’s avonds aan de schoolpoort zien, komen hier winkelen. Dat is belangrijk. Op die manier blijft de functie van buurtwinkel echt behouden.”

“Het buurtelement is gebleven. Ook al zijn er ondertussen twee grotere winkels, we kennen onze klanten nog. Absoluut. Zowel in Geraardsbergen als in Zottegem. Dat moet ook. We wonen boven de winkel, komen zelf uit de buurt … Heel wat mensen die we ’s ochtends aan de schoolpoort zien, komen hier winkelen. Dat is belangrijk. Op die manier blijft de functie van buurtwinkel echt behouden. Een uit de kluiten gewassen buurtwinkel, dat wel (lacht). Nu, je moet je klanten kennen en spreken, wil je naar hen kunnen luisteren. Enkel zo kan je bepalen wat een meerwaarde in het assortiment betekent. Daardoor is de lijst van lokale producten wel groot geworden en staan ze gewoon tussen de andere producten. Dat is een keuze. Tenslotte onderhouden we – bewust – goede relaties met elk van die producenten. Ik weet dat ‘de supermarkt’ soms een bepaalde reputatie heeft als het over relaties met leveranciers gaat, maar het lokale verhaal moet er eentje zijn waarin iedereen wint. Waarin iedereen tevreden is en blijft: zowel de lokale producent, de klant, als wij. Delhaize ziet daar als overkoepelende organisatie ook de meerwaarde van in.”

Joren had – afgaand op zijn studiekeuze – misschien ooit andere ambities? “Ik kwam hier als jobstudent binnen. Vanaf mijn 16e. Eigenlijk ben ik jurist van opleiding. Dat is een klein verschil, inderdaad, maar ik combineerde mijn laatste jaren als student eigenlijk al een beetje met werken in de winkel. Ik kende Valerie toen al, ja. Zo ben ik er ingerold en verder geëvolueerd, maar het was geen kinderdroom, nee. Voor mijn vrouw en schoonbroer ligt het anders: zij zijn echt opgegroeid in de winkel. Ze lagen bij wijze van spreken te slapen in de beenhouwerij, hielpen vanaf een bepaalde leeftijd mee en kennen het door en door. Ik merk – bij hen zeker, maar ook zelf – dat het echt een microbe is. Niet allen kopen en verkopen, maar ook het fenomeen om als team, met mensen, ergens voor te gaan. Allemaal samen. Wat dat betreft denk ik dat een Brussels advocatenkantoor wellicht niks voor mij was geweest. Natuurlijk houden we rekening met cijfers en economische wetmatigheden, maar het hoeft echt niet allemaal bikkelhard te zijn. De focus ligt toch op samen aan iets bouwen. Vele van de verantwoordelijken die je hier ziet, zijn mensen die hier al jaren werken. Sommigen begonnen zelf op hun 16e als jobstudent. Het zijn mensen die het door en door kennen en in de vingers hebben. Die de kans krijgen om zichzelf te ontwikkelen en door te groeien. De anciënniteit is hoog. Veel medewerkers lopen hier al twintig jaar of langer rond. En ook de jeugd blijft. We doen ook best wat moeite om de mensen aan boord te houden. Correct zijn, opleiding voorzien, zelfontplooiing voorop stellen en een stevig personeelsfeest van tijd tot tijd.”

Intensieve job

We hebben voorlopig genoeg aan Zottegem en Geraardsbergen. Het is een leuke maar serieuze inspanning en er is ook nog het gezin. Je uren rekenen, dat mag je in geen geval doen. Ik denk dat ik vandaag van 6 tot 20 uur bezig zal zijn en dat is meer regel dan uitzondering. Het helpt natuurlijk als je boven de winkel woont en tussendoor met de kindjes kan eten, maar ik geloof echt dat je in de winkel aanwezig moet zijn. Je moet ermee bezig zijn, luisteren, weten wat er gebeurt. Echt ‘in de winkel staan’. Anders komt het niet goed. Ook dat maakt het verschil: dit is een familiale buurtwinkel. En daar leven op hun beurt ook weer heel wat gezinnen van. Soms gaan mensen daar wat makkelijk aan voorbij en denken ze dat we als deel van de Delhaizegroep tegen meer dan een stoot kunnen, maar wij runnen hier eigenlijk gewoon nog steeds de drogisterij van vroeger, hoor. En daarom situeert het hoofdkwartier zich dus in de winkel.”

Mag ik nog even peilen naar je favoriete fruitsap van Verhofstede?
““Appelsap met blauwe bessen zal dat zijn. Of … die met citroen is ook lekker … maar nee, ik blijf bij de appel met blauwe bessen.”

Voor de foto met Valerie en Olivier rijden we naar Geraardsbergen. En omdat het pedagogische studiedag is, zijn ook de dochters er. Enkel het zoontje – in de crèche – ontbreekt. De AD Delhaize in Geraardsbergen is er eentje van een recentere generatie, maar ook Valerie kijkt van achter haar computer uit over de winkel. Olivier trekt nog snel een schort aan en meteen na de foto rennen Olivier en Joren een mogelijke winkeldief achterna. De dochters eten aardbeien die daarnet nog op het schap stonden. Dit is een uit de kluiten gewassen buurtwinkel.