BLOG

“Alles wat vers en lokaal is, wint aan belang”

Jonathan Theys komt de deur van de Spar in de Aalterse Lostraat openen. De voorbije vijf minuten zijn al twee dames komen kijken of de winkel open is. De eerste vraag is dus een logische: hoe komt het dat – met best wat alternatieven in de omgeving – die dames specifiek naar hier komen? Waarin onderscheidt Supermarkt van Laecke zich van andere?

Anne-Sophie Van Laecke en echtgenoot Jonathan Theys antwoorden zowat in koor: “Onze versmarkt!”

Het duo nam de zaak anderhalf jaar terug over van haar ouders. “Mijn opa startte destijds met de winkel in de Stationsstraat in Aalter. De eerste supermarkt op deze locatie werd door hemzelf, oma en misschien drie of vier mensen bemand. Vandaag zijn we met twintig vaste medewerkers, naast de studenten en flexibele statuten. Dan spreek je over iets anders hé. Al blijven we trouw aan een aantal basiswaarden. Eén medewerkster had 49 jaar dienst. Ze heeft voor drie generaties gewerkt en komt nog altijd winkelen. En we hebben nóg een aantal mensen die hier al decennia deel uitmaken van het team. Dat wil ook zeggen dat we een overgangsfase naderen, waarin heel wat van die bekende gezichten stilaan afscheid zullen nemen. Het is dus het moment voor wie wil meeschrijven aan een volgende hoofdstuk. Laat die nieuwe, gemotiveerde, jonge medewerkers maar komen.”

Dat ze zelf ook nog jong zijn, dat weten ze. En het houdt Jonathan en Anne-Sophie niet tegen. Jonathan: “We komen allebei uit een familie met veel zelfstandigen, maar aan de kant van Anne-Sophie zijn het vrijwel allemaal winkeliers. Er is geen ontsnappen aan.”

Anne-Sophie: “Ik ben hier geboren en getogen. Mijn ouders zijn nog altijd actief in ‘Keuken Van Laecke’ en staan in voor de verse bereide maaltijden, mijn zus heeft een Spar-supermarkt in Eke en ook de ooms en de tantes runnen supermarkten. De eerste vraag die Jonathan ooit kreeg: zie jij het zitten om winkelier te worden? (lacht) Sommige klanten ken ik al heel mijn leven. Bij anderen wordt de gewoonte om hier te winkelen doorgegeven en zijn het ondertussen de kleinkinderen die komen winkelen.”

Jonathan: “Dat is een blijk van vertrouwen, toch. Voor alle duidelijkheid: een bestaande zaak overnemen, is luxe. Dat is zeker. Maar, dan kan je er natuurlijk nog alle kanten mee uit. Wij blijven hier bewust heel veel nadruk leggen op de verse producten en dat loont. De fruitsappen van Verhofstede passen perfect binnen dat concept – sowieso – maar het gaat verder dan dat.”

Anne-Sophie: “Spar laat sowieso een zekere vrijheid om lokaal op zoek te gaan naar handelaars, ambachtslui en producenten. Er is het centrale Spar-aanbod, er zijn aangenomen leveranciers die een vastere relatie met Spar hebben en er is daarnaast het lokale aanbod. Zeker hier is dat plaatselijke en dat verse altijd zeer belangrijk geweest en de laatste tijd zien we dat eigenlijk alleen aan belang winnen.”

“Eén medewerkster had 49 jaar dienst. Ze heeft voor drie generaties gewerkt en komt nog altijd winkelen.”

De versafdeling omvat bij de familie Theys-Van Laecke heel wat meer dan de ususal suspects zoals fruit en groenten. “Ja, dat klopt. Als we het over ‘vers’ hebben, dan spreken we over kaas, brood, charcuterie, groenten, fruit, vis, yoghurt, heel wat bioproducten, onze eigen keuken … Een heel breed en ruim assortiment dus. We hebben drie slagers in dienst en drie mensen voor de afdeling ‘brood en kaas’ alleen. Een heuse bakkerij is het net niet, maar het brood rijst hier ter plaatse en wordt hier ook gebakken. Of je dat ziet en smaakt? Wees maar zeker! Ook Keuken Van Laecke werkt bewust zeer artisanaal. Er wordt echt nog in potten en pannen geroerd, dat mag je zeker zijn. De dagschotels zijn steevast voorzien van verse groenten, het zijn gezonde bereidingen … dat zijn allemaal verschilmakers.”

“Onze eigen keuken werkt bewust zeer artisanaal. Er wordt echt nog in potten en pannen geroerd, dat mag je zeker zijn.”

Zouden klanten al drie generaties hetzelfde koopgedrag vertonen?

Jonathan: “Weet je wat het is? Soms moet je de mensen eerst de kans geven om een product te leren kennen. Recent zette ik samen met Verhofstede een actie ‘2+1’ op poten en dan merk je nadien dat klanten die de stap gezet hebben, die keuze blijven maken. Terecht, want het is top, maar soms moet men dat eerst ontdekken.”

Anne-Sophie: “We drinken zelf ook Verhofstede, trouwens. Mijn favoriet? Ik heb een voorkeur voor citroen. Ben ik de eerste die citroen kiest? Wat kiest Jonathan?”

Jonathan: “Oei. Ik wissel nogal eens. Wacht, wat heb ik hier de laatste tijd … (duikt even onder zijn bureau) Het zijn allemaal verschillende, maar er staat twee keer ‘rabarber’ tussen. Al kan dat ook toeval zijn. Maar nog even over dat koopgedrag: zelfs de laatste maanden zien we verschuivingen. Groenten en fruit zijn gestegen qua volume. Mensen zijn duidelijk weer zelf aan het koken geslagen, met verse producten. Dat is sowieso een tendens, hoor. Alles wat vers en lokaal is, wint aan belang.”

Een rondleiding voor en achter de schermen van Supermarkt Van Laecke leert dat er inderdaad veel plaats, tijd en inspanningen naar het verse, het lokale, het zelfgemaakte gaan. Zelfs op die ene vrije voormiddag in de week is er bedrijvigheid. “Wij staan bewust vaak in de winkel, ja. Om een aantal redenen. Ten eerste omdat een hele dag aan een bureau zitten ook een uitdaging zou zijn. Maar – en zeker even belangrijk – om echt de klanten te zien en te spreken, moet je in de winkel zijn. Samen met de medewerkers bezig zijn, is altijd interessant. De sfeer binnen het team is belangrijk, net zoals de klantvriendelijkheid. Daar hameren we op. Altijd persoonlijk zijn, altijd vriendelijk, zeg ‘goeiedag’ … Dat zijn kleine dingen die verschil maken. Ik moet wel zeggen dat de mondmaskers daarbij een uitdaging vormen. Een deel van de interactie en de persoonlijke relatie gaat verloren als je enkel de ogen ziet.”

Anne-Sophie trekt een verse schort aan voor de foto bij de fruitsappen van Verhofstede, terwijl Jonathan het schap ordent. “Ze hebben een kopplaats gekregen, tussen de grote merken. Vroeger stonden ze elders in de winkel, maar hier komen ze meer tot hun recht, vind ik. En ze kunnen tussen de grote staan. Mogen we met mondmaskers op de foto?”